آسانسورهای بدون موتورخانه نسبت به آسانسورهای موتورخانه‌ای هستند. به عبارت دیگر، از فناوری تولید مدرن برای کوچک‌سازی تجهیزات در موتورخانه استفاده می‌شود، در حالی که عملکرد اصلی حفظ می‌شود، موتورخانه حذف می‌شود و کابین کنترل، دستگاه کشش، محدودکننده سرعت و غیره در موتورخانه اصلی به بالا یا کنار چاه آسانسور منتقل می‌شوند و در نتیجه موتورخانه سنتی از بین می‌رود.
منبع تصویر: آسانسور میتسوبیشی
ریل‌های راهنما وبراکت های ریل راهنماآسانسورهای بدون موتورخانه و آسانسورهای موتورخانه‌ای از نظر عملکرد مشابه هستند، اما ممکن است در طراحی و نصب تفاوت‌هایی وجود داشته باشد که عمدتاً به عوامل زیر بستگی دارد:
محل نصب ریل‌های راهنما
آسانسورهای موتورخانه: ریل‌های راهنما معمولاً در دو طرف چاه آسانسور نصب می‌شوند و فرآیند نصب آنها نسبتاً مرسوم است زیرا محل موتورخانه و چیدمان تجهیزات مربوطه در طراحی چاه در نظر گرفته شده است.
آسانسورهای بدون موتورخانه: موقعیت نصب ریل‌های راهنما را می‌توان طوری تنظیم کرد که با فضای فشرده چاهک سازگار شود. از آنجایی که موتورخانه‌ای وجود ندارد، تجهیزات (مانند موتورها، کابینت‌های کنترل و غیره) معمولاً در دیواره‌های بالایی یا جانبی چاهک نصب می‌شوند که ممکن است بر چیدمان ریل‌های راهنما تأثیر بگذارد.
طراحی براکت‌های ریل راهنما وصفحات اتصال ریل راهنما
آسانسورهای دارای موتورخانه: طراحی براکت‌های ریل راهنما و صفحات اتصال ریل راهنما نسبتاً استاندارد است، معمولاً از مشخصات صنعتی تعیین‌شده پیروی می‌کند، برای اکثر طرح‌های چاه آسانسور و انواع ریل راهنما مناسب است و توجه بیشتری به پایداری اتصال و خواص مکانیکی ریل‌های راهنما می‌شود. نصب و تنظیم آنها نسبتاً راحت است.
آسانسورهای بدون موتورخانه: از آنجایی که فضای شفت فشرده‌تر است، طراحی براکت‌های ریل راهنما و صفحات اتصال ریل راهنما باید با توجه به محل نصب تجهیزات، به ویژه هنگامی که تجهیزات بیشتری در بالای شفت وجود دارد، سفارشی شود. برای سازگاری با ساختارهای شفت پیچیده‌تر و کاربردهای مختلف، باید انعطاف‌پذیرتر باشد.ریل راهنماروش‌های اتصال.
بار سازه‌ای
آسانسورهای دارای موتورخانه: از آنجایی که وزن و گشتاور تجهیزات موتورخانه توسط خود موتورخانه تحمل می‌شود، ریل‌های راهنما و براکت‌ها عمدتاً وزن و نیروی عملیاتی کابین آسانسور و سیستم وزنه تعادل را تحمل می‌کنند.
آسانسورهای بدون موتورخانه: وزن برخی از تجهیزات (مانند موتورها) مستقیماً در چاهک نصب می‌شود، بنابراین ممکن است براکت‌های ریل راهنما نیاز به تحمل بارهای اضافی داشته باشند. طراحی براکت باید این نیروهای اضافی را در نظر بگیرد تا عملکرد روان آسانسور تضمین شود.
منبع تصویر: دنیای آسانسور
دشواری نصب
آسانسور با موتورخانه: از آنجایی که چاهک و موتورخانه معمولاً فضای بیشتری دارند، نصب ریل‌های راهنما و براکت‌ها نسبتاً ساده است و فضای بیشتری برای تنظیم وجود دارد.
آسانسور بدون موتورخانه: فضای داخل چاهک محدود است، به خصوص وقتی تجهیزاتی در دیواره بالایی یا جانبی چاهک وجود داشته باشد، فرآیند نصب ریل‌های راهنما و براکت‌ها ممکن است پیچیده‌تر باشد و نیاز به نصب و تنظیم دقیق‌تری داشته باشد.
انتخاب مواد
آسانسور با موتورخانه و آسانسور بدون موتورخانه: ریل‌های راهنما، صفحات اتصال ریل راهنما و مواد براکت هر دو معمولاً از فولاد با استحکام بالا ساخته می‌شوند، اما براکت‌های ریل راهنما و صفحات اتصال ریل راهنما در آسانسورهای بدون موتورخانه ممکن است به دقت و استحکام بالاتری نیاز داشته باشند تا ایمنی و پایداری عملیاتی در صورت محدودیت فضا تضمین شود.
کنترل لرزش و صدا
آسانسور با موتورخانه: طراحی ریل‌های راهنما و براکت‌ها معمولاً می‌تواند توجه بیشتری به لرزش و ایزولاسیون صدا داشته باشد زیرا تجهیزات موتورخانه از کابین و چاه آسانسور فاصله زیادی دارد.
آسانسور بدون موتورخانه: از آنجایی که تجهیزات مستقیماً در چاهک نصب می‌شوند، ریل‌های راهنما، صفحات اتصال ریل راهنما و براکت‌ها نیاز به ملاحظات طراحی بیشتری برای کاهش انتقال لرزش و صدا دارند. از انتقال صدای تولید شده توسط عملکرد تجهیزات به کابین آسانسور از طریق ریل‌های راهنما جلوگیری کنید.
زمان ارسال: ۱۷ آگوست ۲۰۲۴